“Ik wist niet dat Bello pijn had. Hij kwispelde zo vrolijk”

Bello bleek al een tijdje buikpijn te hebben, maar zijn baasje had het niet direct door. Pas toen ze zag dat Bello’s buik opgezwollen was, ging ze met hem naar de dierenarts. Gelukkig is Bello inmiddels weer helemaal gezond. Het baasje van Bello is trouwens niet de enige die pas later doorhad dat er iets mis was. Die week zaten ook de baasjes van Roxy, Buddy, Coco, Jax en Bailey in de wachtkamer. Ook zij hadden de eerste pijnsignalen van hun hond niet herkend en dachten dat het hijgen of het plasje in de gang er gewoon bij hoorden. Maar honden zijn meesters in het verbergen van ongemak. Precies daarom waren ze bijna in de instinkers van hun viervoeter getrapt. 

Instinker: Roxy at goed  

In eerste instantie had Roxy’s baasje niks door. Hij dacht dat gezonde eetlust gelijk stond aan een gezonde hond. Het viel hem wel op dat Roxy bij het uitlaten steeds stil ging staan, maar dat vond hij eigenlijk wel schattig. Ze kijkt even rustig om zich heen, dacht hij. Pas toen hij opmerkte dat ze thuis vaak haar rug bol maakte en maar bleef draaien op zoek naar een lekkere lighouding, had ie door dat er iets mis was en liet hij haar nakijken door de dierenarts. 

Instinker: Buddy hijgde alleen als hij liep  

Een beetje hijgen bij het uitlaten is normaal, dacht Buddy’s baasje. Buddy is inmiddels geen pup meer, dus ze vond het eigenlijk wel grappig om te zien dat hij nu al sneller buiten adem raakte. Maar daar dacht ze wat te licht over, want eigenlijk probeerde Buddy subtiel duidelijk te maken dat hij pijn had. Buddy ademde ook oppervlakkig als ie rustig op de bank lag en werd niet meer zo blij van zijn favoriete spelletje, balgooien. Signalen die zijn baasje gelukkig in de smiezen kreeg. Toch maar even de dierenarts bellen voor een consult. 

Instinker: Coco piepte niet  

Coco liet af en toe wat brokjes staan. Haar baasje herkende dat wel: ze vindt zichzelf vast te zwaar, lachte ze. Niks mis met wat minder eten. Toch was het een signaal van Coco dat er juist wél iets mis was. Haar baasje kreeg dat even later ook door, toen ze zag dat Coco maar aan 1 kant van haar bek kauwde en haar eigen snuitje bleef likken. Het baasje van Coco dacht altijd dat haar hondje wel zou piepen als ze pijn had. Niet dus. De pijnsignalen van Coco waren veel subtieler. Zoals dat ‘lijnen’. Nu ze dat inzag, maakte Coco’s baasje snel een controleafspraak.  

Instinker: Jax was blij mij te zien 

Wat is het toch een blij ei, dacht Jax’ baasje toen hij thuiskwam. Zoals altijd stond Jax voor het raam te kwispelen en te blaffen. Hij had van enthousiasme zelfs in de gang geplast. Kan gebeuren. Pas toen dat in de weken erna vaker gebeurde, ook ‘s nachts, ging Jax’ baasje twijfelen of alles wel in orde was. Zag Jax’ ontlasting er wel normaal uit? Hij ging beter op hem letten en ontdekte hoe rusteloos hij was en dat hij slecht in slaap kwam. Toch maar even bellen met de dierenkliniek. 

Instinker: Bailey gaat graag mee uit 

Bailey stond altijd te trappelen om mee uit te gaan, dus hoe kon zijn baasje weten dat hij pijn aan zijn pootje had? Dat hij wat stijf liep tijdens zijn rondje deed ook geen belletje rinkelen. Het was koud en dan loopt niemand soepel. Achteraf bleek die stijfheid toch een signaal. Het begon hem op te vallen dat Bailey thuis liever niet meer de trap opliep. En was hij nou een beetje chagrijnig? Dat past niet bij de altijd zo vrolijke Bailey, dacht zijn baasje. En zo belandden ook zij bij de dierenarts. 

Trap er niet in! 

Gelukkig waren deze baasjes er op tijd bij en inmiddels zijn alle honden uit de wachtkamer weer helemaal de oude. Een hond loopt niet graag te koop met zijn pijn, dus de tip van deze baasjes is: trap niet in de instinkers en let op subtiele signalen. Hoe sneller je klachten ontdekt, hoe beter je jouw trouwe vriend kunt helpen en onnodig lijden kunt voorkomen. Dus blijf alert, want je maatje heeft jou nodig als hij pijn heeft.